(Añ(G, AN)),
irrutitu (Dv). Alejar(se). Kendu animako mastitik, urrutitu edo aienatu iges dezen bekatu benialak. MgCC 234.
Aitzen zuste arren ai lastimosoak geroago ta emeago, urrutitus zeramaten bekala. (313). LE-Ir.
Kristauak ere urrutituaz zijoazen. ArrDoc 242 (ap. Zait EG 1958, 40).
Itz oek esatiakin bat bridak irriyatu ta irrutitzen da mandatariya. Bil 163.
Bertuteko bidetik joaten abiatu ziradenak berak ere urrutituko ziradela. AranSIgn 68.
Jaungoikoagandik betiko urrutitturik. InzaAzalp 116.
Nunbait gu udaran gertutzen gera / ta neguan urrutitu.Insausti 317.