1.
(SP(sin trad.), Añ, Hb(-th-)). Embellecer; hacer(se) elegante."Pulir"Añ.
Herri gaiak, herri apaindurak dira beti oinarri eta, halaz ere, ez ditugu maiz aski arpegi ezagunak ezagutzen. Hain daude sotildurik, itxuraldaturik, eder-lainoz inguraturik. MEIG II 124.
XOTILDU (Hb, H),
TXOTILDU (Lar).
a) Embellecer(se). "Pulir, hermosear" Lar. Oñati alde guztia elurrez txotildurik arkitu zuten. Ag G 201. b) (L, BN ap. A; -th- Dv). "Devenir fin, rusé" Dv. "1.º hacerse prudente; 2.º hacerse astuto" A. c) Atenuar. Doñua xotildu. NEtx LBB 195. Eresia indartu ta xotilduaz. Ib. 195. Eraren zakarkeri mamitsuak argia xotiltzen du beragan, koska hasarreak amustuaz. "Atenúan". MEIG IX 126 (en colab. con NEtx). d) "(?), debilitarse" A.