1.
(V ap. AMorf 188
; H),
osagatx (V-arr-oroz-m ap. A),
osakaitz (V-gip ap. IzArOñ),
osakatx (V-m-gip ap. A). Difícil de curar; incurable."Difficile à guérir. Itxutasun osagaitza, aveuglement (moral) difficile à guérir. Eritasun, min, zauri osagaitza, maladie, mal, plaie que l'on a pein à guérir"H.
Izan leike erdalkerien arrak iota dagozan orrek osakaitzak edo eziñ osatuak izatea. AEzale 1897, 409b.
Ez uste izan gure Euskera laztana ain gaiso ta osakatxa dagoanik. AEzale 1898, 306a.
sense-2
2."Difficile à réparer, à rétablir en son intégrité, en un bon état"H.