(G ap. A ; H), igerle (Lar, Añ), igarla (V ap. A ; Dv, H).
Adivino, que adivina; profeta. "Adivino" Lar, Añ. "Profeta" Añ. "Acertador" A. v. igartzaile. Tr. Documentado en la tradición meridional y en Joannateguy. Las formas con -gar- son prácticamente las únicas documentadas. En DFrec hay 4 ejs. de igarle y 8 de igerle .
Alako igarla gezurti ta alakoen atzean dabiltzanak. Mg CC 152. Profeta igarleen Erregina. Añ EL2 242. Itzegin degu Jesus Nazaretekoaren gañean, zeña izan zan gizon Igarlea. Lard 471s. Askotan izan naiz ni zure gogoen igarle. Ag G 69. Isaias igarle edo profeta santuak esan zuan. Inza Azalp 56. Itsuaren igarkizuna etzan guzurra atara, [...]. Nunbait igarle-atsa eban. "Espíritu de profecía" . Or Tormes 31. Marx zalako ori igarle anditzat dauke. Eguzk GizAuz 63. Grezitarrek igarletzat dadukaten artea. "Habitae Grais oracula quercus" . Ibiñ Virgil 82. Profeta eta igarlea elkarrengandik berezi beharko genituzke. Igarlearen egitekoa igertzea da [...]. MEIG III 117. (MIH 226 igerle)
v. tbn. Ur Apoc (V) 2, 20. Bv AsL 23. Jnn SBi 3. Azc PB 245. Kk Ab I 28. TAg Uzt 52. Zait Sof 65. Enb 54. NEtx Nola 39. Gerrika 280. Igarla: Astar II 1. AB AmaE 24. Ag Serm 80. Itz Azald 29. Enb 193.