1. (V ap. A ; Lar, Hb), buru-aldi (T-L).
Ocurrencia, idea, capricho. "Casquetada, acción de capricho" Lar. "Boutade, coup de tête" Hb. "Ocurrencia, idea repentina" A. "Boutade, caprice" T-L. Tr. Documentado en autores meridionales; todos los ejemplos, salvo los de Añibarro, son del s. XX.
Euren porfia, griña, tema ta burutaldiari darraioe beti. Añ MisE 147. Ziñatu zaite bekokian, ta burutaldi ta gogarte zitel guztiok zeuganik alde egin, bota ta igeska urrinduko dozuz. Añ CS 11s. Erroma-uriyari su eman ziyon lau egaletatik; burutaldi onekin ozte guziya amorru biziz gaindurik, berari ekiteko jarri zan. EEs 1913, 162. Baña, zer burutaldik jo dau bakalduna beingo-beinguan? Otx 23. Eneuke gura egunen baten edozein burutaldik artuta, ordukua ta oraingua baño txarragorik egin dagizkun. Ib. 176. Ta esan zien: "Yaiki ta iritik irten zaitezte, Yaube iria porrokatzera doa-ta". Bañan, aren suiek burutalditzat artu zioten. Ol Gen 19, 14 (Urt iduritzen zitzaien [...] trufatzen zela, Ur txantxan bezela itz egiten ziela, Dv trufakerian bezala mintzo zela, Ker txantxetan ziarduala, Bibl arrallerian ari zela). Etsaigo ori apetaz eta burutaldiz gorpiztu (gorri-biztu) zuen Platonek. Zait Plat 29. Legea, ordea, ezta askotzaren burutaldia, buru ainbat aburu gerta eledin, bakar baten burubidea baizik. Ib. 35.

2. Cabezada. v. burukaldi.
Isil-izketa onek kolkopean aizatu zion ekaitzaldiak eraginda, aurreko burdin-agari izugarrizko takatekoa erantsi zion bekokiaz, oargabe. Logaleak eragindako burutaldia zalakoan, inguruko lagunak, zear-begiraka, esan zuen kolkorako: Loak artu dik, arraietan. TAg Uzt 28.