(G-bet, AN-gip; Lar), buitu (V-m, AN-gip) Ref.: Darric LBasque 10; A (buitu); Garbiz Lezo 269 y pág. 55 nota; Gte Erd 213.
Hinchar(se), inflar(se) (en sentidos prop. y fig.; parece que se emplea sólo referido a seres animados). "Abotagarse, hincharse como una bota, uanditu, buiatu " Lar. "(Con el Rey en el) cuerpo, Erregeaz arroturik, puzturik, buiaturik " Ib. "Enfler, en parlant des bœufs, etc." Darric LBasque 10. "Hincharse (se dice de la persona)" Garbiz Lezo 269. " Buiatua dago (AN-gip)" Gte Erd 213 (cf. ib. 213 puztu egin da (G-azp-goi), hantu da (BN-arb)). v. puztu.
Munduko aizia izanik galkorra, munduak aizatu ta buiatu zuan, bere biotzian esateraño: "Nik geiago dakit, nere Aita-lenak baño". Bv AsL 199. Erraz jakintsuak buiatuko ditugu, ta umiltasunian beñere zimentatuko ez dira. Ib. 195. Beleak, aurrerantz eroian indarragaz, bota eban gizon bat ankaz gora uretara [...]. Buituta (hinchado) bilatu ei eben gisagaisoa andik iru egunera. Ag Ezale 1897, 75a. Begirazu, Praixku: edari-bizi geiegi eraten dezu; buiatzen zuaz. Iñarra Ezale 1897, 356a. Arpegia edanaz buiatuta. Anab Usauri 7.