(-nz- Lar, Añ), borontze, brontza (T-L), brunza (Gèze, Casve).
Bronce. "Bronce, bronzea " Lar. " Brunza, bronze" Gèze. "Airain, burdin-hori, brontza " , "bronze" T-L. v. burdinori. Tr. La forma más antigua y más usada es bron(t)ze , que se encuentra en EgiaK, en autores guipuzcoanos y en Mendiburu. Se encuentra borontze en Zaitegi e Ibiñagabeitia, y bron(t)za en J. Etchepare y Lafitte. En DFrec hay 6 ejs., meridionales, de brontze .
Berrogeta amargino dira heriduak, / dulabre eukezalako euren eskuak; / ogeta amalau tiro, bronze onezkoak, / an etxi zituen Franziakoak. EgiaK 88. Ezpaduzu ikasten / Zuk biotzik ez duzu / Edo ain gogor daukazu / Nola dagon bronzea. GBidArr 173. Arkitzen duten urre, zillar, bronze ta burdin guzia Jangoikoarenzat artu ta beste guzia su ta gar ta auts egiña utzi bear da. Mb IArg I 390. Nai zutela beren gaiztakeria estali, eta ondorengoai erakutsi brontzearen gogortasunean ezarririk, despitak erabakitzeko zeukaten modua zala kanoia. Izt C 359. Kobre ta bronze, burni t'altzairu / urtu ta egiteko makinak. MendaroTx 71. Huna lurrean [...] erdi-etzana, Inazioren gizairudi bat bronzaz. JE Ber 56. Aurpegia bera ez du haatik bronzaz, bainan ba xuri-gorratsezko orhe gogor batez egina. Ib. 56. Irozkaiok borontze urtuz egiñak ziran. Ol 1 Reg 7, 30 (Ker brontze ). Aren oinetakoen borontzea alde iaurti omen zuen Etna sumendiak behetik gora. Zait Plat 77. Haren oinak sutegian garbituriko brontze goriaren antzekoak. IBe Apoc 1, 15 (IBk burdin-hori ). Brontza, kobre, eta nik dakita zer burdinki. Larre ArtzainE 38.