sumatu, suma/sumatu, sumatzen

1 du ad. Sentipen edo sentimen bat nabaritu. Ukituz ere ez nuen sumatu, ez baita ukigarri. Ez begik ikusi, ez belarrik entzun, bihotzak sumatu ere ez baitezake atsegin toki hau zer den. Dardarak ez gintuen artean ukitu edo, ukitu bagintuen ere, begi-belarri ernea eta arima urduria behar ziren zirrara sumatzeko. Norbait ondoratu zitzaiola sumatu zuen. Nik ez diot zinemari deus ikusgarririk sumatzen. Haren nahigabea ez da beste inork sumatu ez duenetakoa, non eta noiznahiko gizonarena baizik. Askotan sumatzen dut ilunpetan neure burua. Gizonak bere baitan sumatzen du garbiro besteren bizia eta izatea. Besteek sumatzen ez dituzten ezkutuko deiei bihotza irekitzen dietenak.

2 du ad. Konturatu. Ez litzateke ezinezko gauza arrotz bat Galesen luzaroan bizitzea, ingelesaz beste hizkuntzarik badela sumatu baino lehen.

3 du ad. Igarri, antzeman; asmatu. Nire jakinduria motzak ez dezake bestela sumatu zer egin. Oker gutxi pasatu zen hark sumatu gabe. Asmakari hori sumatzeko, Santa Ritari deitu beharko diogu.