forma=oratu 2 sarreratan aurkitu da.
dio ad. (nor osagarririk gabe). Bizk. Heldu, eskuez tinkatu. Besotik oratuta eraman zuten. Ez dakit zelan oratu nion ostera ere txalupari.
Kodea [?] | Data | Proposamena | |
---|---|---|---|
Araua: | Z3:EArau94 | ||
Hiztegi Batuko Lantaldea: | Z3:EEBS:06 | 1996-03-27 | Lantaldeak onartua, informazio bat gehituz |
Hiztegi Batuko Lantaldea: | Z3:HBB | 1996-03-27 | Lantaldeak onartua, informazio bat gehituz |
oratu 1, ora, oratzen. Bizk. dio ad. 'heldu'.
oratu, ora, oratzen.
-e/-a-.
heldu.
1 du ad. Irina, igeltsua edo kideko gaiak urez edo beste isurkari batez nahasiz, orea egin. Irina ur epelean oraturik. Istil puska bat haiz, lizunkeriaz oratua.
2 du ad. Irud. Gizon zuhurrak bere egitekoak gogoan ontsa oratzen ditu, kanpora ager aitzin. Ez euskaraz dagoelako bakarrik, baita euskal mamiz oratu duelako ere. Maitasun lurtarra, ez aingeruzkoa, arimaz eta gorputzez oratua.
3 (Partizipio burutua izenondo gisa). Buztin oratu puska batez.
Kodea [?] | Data | Proposamena | |
---|---|---|---|
Araua: | Z3:EArau94 |
oratu 2, ora, oratzen. du ad. 'orea egin'.
Oharra: azken eguneraketa 2021-01-14