oratu¹, ora/oratu, oratzen

dio ad. (nor osagarririk gabe). Bizk. Heldu, eskuez tinkatu. Besotik oratuta eraman zuten. Ez dakit zelan oratu nion ostera ere txalupari.

oratu², ora/oratu, oratzen

1 du ad. Irina, igeltsua edo kideko gaiak urez edo beste isurkari batez nahasiz, orea egin. Irina ur epelean oraturik. Istil puska bat haiz, lizunkeriaz oratua.

2 du ad. Irud. Gizon zuhurrak bere egitekoak gogoan ontsa oratzen ditu, kanpora ager aitzin. Ez euskaraz dagoelako bakarrik, baita euskal mamiz oratu duelako ere. Maitasun lurtarra, ez aingeruzkoa, arimaz eta gorputzez oratua.

3 (Partizipio burutua izenondo gisa). Buztin oratu puska batez.