Alboko hizkuntzetan erreflexibo izenez ezagutzen dira perpaus bihurkariak. Euskaraz, izenordain indartuen genitiboak diren <neure, heure, bere... + burua> esapidea erabiliz osatzen dira (→ genitibo bihurkaria: nire/neure; haren/bere): Andonik bere burua hil du. Ezingo dugu geure burua horretara behartu.

Bi xehetasun: a) Hirugarren pertsonari gagozkiola, singularrean beti da bere, eta pluralean bere zein beren (eta euren): Marinelak kareletik bota zuen bere burua / Marinelek kareletik bota zuten bere/beren/euren burua; b) Subjektu plurala duenean ere singularrean erabiltzen da nagusiki <burua> osagaia: Geure buruaren jabe gara. (→ burua (X-ren burua): neure burua, zeure burua, bere burua, beren/euren burua(k))

KALKO-ZANTZUKOAK

a) Zuzena da lehortu, garbitu, orraztu, aurkitu eta gisako aditzekin da erregimena erabiltzea: Lehortu zaitez ondo! Ispiluaren aurrean orrazten naiz goizetan. Bakarrik aurkitzen naiz. (→ burua (X-ren burua): neure burua, zeure burua, bere burua, beren/euren burua(k))

b) Honako egitura hauek euskaraz bihurkari bidez eman izan direnez, hala ematea da egokiena:

?Asko gorrotatzen naiz (> Asko gorrotatzen dut neure burua).

?Sarritan ikusten gara egoera horretan (> Sarritan ikusten dugu geure burua egoera horretan).

?Arbola batean eseki zen (> Arbola batean eseki zuen bere burua).

?Bota egin da leihotik behera (> Bere burua bota du leihotik behera). (→ bota aditza)

*Etorriko ote den galdetzen naiz (> Etorriko ote den galdetzen diot neure buruari).

c) Baztertzekoak dira era honetakoak:

*Garbitu (al) zara aurpegia? (> Garbitu (al) duzu aurpegia?).

*Galtza berriak erosi naiz (> Galtza berriak erosi ditut).

*Txapela jantzi naiz (> Txapela jantzi dut).

Horietan, aurpegia, galtza berriak eta txapela aditzen osagarri zuzenak dira, eta, beraz, du erregimenekoa behar du izan aditzak. Hau ere desegokia da: *Ea ondo esplikatzen naizen (> Ea ondo adierazten/azaltzen dudan...).