Biblia izena, liburu sakratuari dagokionean, letra larriz hasita eta letra arrunt edo biribilez (ez etzanean) idazten da: Biblia. Berdin gertatzen da gainerako liburu santuen kasuan ere: Korana, Tora, Pentateuko... . Biblia eta Eskritura Santu sinonimoak dira.
Testu hori duen ale inprimatuetako bat edo batzuk izendatzeko erabiltzen denean, berriz, letra xehez idatz daiteke: Maleta hartan, ingelesezko bi biblia zahar zeuden. Danimarkan, biblia polikromo handi bat eta poltsikoko biblia bat erosi zituen.
Letra xehez idazten da hedadurazko erabileran liburu nagusi bat aipatzeko: Hori da orain ekologisten biblia;eta baita hitz-elkarte arrunt baten lehen osagaia denean ere: biblia-papera, biblia-saltzaileak.
Bai Biblia osatzen duten bi atal nagusiak —Itun Zaharra eta Itun Berria—, bai Biblia barneko liburukien izenak ere —Hasiera, Irteera, Ezekiel, Apokalipsia...— letra larriz hasita idazten dira: Esaera Zaharrak, Kantarik Ederrena, Joanen Lehen Gutuna...) (1.7.)); eta, bestalde, letra arrunt edo biribilez idazten dira testu baten barnean doazenean (ez etzanez, liburuen izenak ematean ohikoa den bezala).
Bibliako aipamen bat egitean, hiru atal hauek aipatzen dira: liburua, kapitulua eta txatala.
2 Ko 3,5 [Korintoarrei Bigarren Gutuneko 3. kapituluko 5. txatala]
Mk 15, 1-5 [San Markoren Ebanjelioko 15. kapituluko 1. txataletik 5.era]
Euskaltzaindiak berariaz arautu gabeko arauak dira horiek, baina horiexek dira estilo-liburuetako ohitura nagusiak.