Perpaus osagarriaren -(e)la menderagailuari eta zehar-galderaren -(e)n menderagailuari ezin zaie atzizkirik erantsi. Alegia, ez dira deklinatzen, izen-sintagmei bakarrik eransten baitzaizkie kasu-markak. Era honetako eta kideko aditzen osagarriekin egiten da huts hori: ohartu, konturatu, jabetu...

*Zerbait falta zelaz ohartu (> Zerbait falta zela ohartu).

*Ondo egin zuelaz ohartu zen (> Ondo egin zuela ohartu zen).

*Konturatu behar genuke (zer) galtzen ari garenaz (> Konturatu/Jabetu behar genuke zer ari garen galtzen).

Bestelako aditzekin ere gertatzen da horrelakorik. Esate baterako, okerrak dira zehar-galdera hauek, ezin dute-eta kasu-markarik hartu:

*Erromantzea nongoa denari begiratzen dio (> Kontuan hartzen du erromantzea nongoa den).

*Nora joango denik ez diezazuket esan (> Nora joango den, ez diezazuket esan (ezin dizut esan) / Ez diezazuket esan (ezin dizut esan) nora joango den).

Horko horiek zehar-galderak dira. Beste era honetakoak zilegi dira, horien -(e)nik konpletiboetako menderagailua baita: Ez dut uste ezer dakitenik. (→ -(e)la/-(e)nik)