edan1, edan, edaten
1 du ad. Isurkari bat irentsi. Baso bat ardo edan. Jatekoa, botikak eta edateko ura banatzen ari dira. Edateko ona den ura. Edateko ona ez dena. Ez dezala haurrak ardorik eta sagardorik edan. Edan ezazu iturriko ura ezeren nahaste gabe. Ur hau edaten duena berriz ere egarrituko da; baina nik emandako uretik edaten duenak ez du egundaino egarririk izango. Belar horiekin eginiko saldatik hiru aldiz edatea aski bailuke eriak, sendatzeko. Izango dugu zer jan eta zer edan. Tanta bat edan. Kopatik hurrupaka edaten. Ezer ere jan eta edan gabe egotea. Abereei edaten eman. Itsasoko ura zu bazina, agortzeraino edango nuke. Lore guztiek haginka edan zidaten odola.
2 du ad. Xurgatu. Aireko hezetasuna edaten duen lurra. Ur gehiago edaten du zuhaitz gazte eta indarrean dagoenak zaharra eta gelditzen hasitakoak baino.
3 du ad. Zerbaiten ideia edo oinarria nonbaitetik hartu. Ik. inspiratu. Argi iturri horretan edan zituzten Elizako gurasoek beren liburuetako ikaskizunak. Zure ahotik pozik, Txomin, dut edaten. Iturri klasikoetatik edan du. 4 du ad. Edari alkoholdunak hartu. (nor osagarririk gabe). Ik. zurrut egin. Badakit edaten duela. Edanda dago. Asko edaten du eta kalte egiten dio. Ezagutza galtzeraino edan. Neurriz jatea eta edatea. Jateko eta edateko gurari larregia. Anitz jateaz eta anitz edateaz jaleago eta edaleago egiten baita.