bihurri
1 adj. Gaiztotasunera makurtua. Ik. gaizto. Judu bihurrien mendean jarri zara. Gizaldi sinesgogor eta bihurria. Ondore txit bihurri eta gaiztoaren aita izan zen. 2 adj. (Gauza abstraktuez-edo mintzatuz). Beren asmo bihurriak betetzeko. Gurari bihurriak azpiratzen. Aitzakia bihurriak. Ez dut plegu bihurririk hartzeko biderik izan.
3 adj. Haurrez-eta mintzatuz, gaiztakeriak edo bihurrikeriak egiten dituena, esanekoa ez dena. Mutil bihurri bat joan zen behin aitortzera. Gaztetan bihurria zen oso. Zer esango dute orduan kritikari bihurriek?
4 adj. Hezteko edo menderatzeko gaitza dena. Ez da jende hura, nahiz bihurria den, osoki hezigaitza. Santa Kruz bihurria eta eskuragaitza zela eta. Ematzen ditu espiriturik bihurrienak, hausten bihotzik gogorrenak. Inoiz bakerik goza gabeko ene gogo bihurria, bihotzak edan duen ur onak hil du zure egarria.
5 adj. Gauza abstraktuez-edo mintzatuz, nahasia, askatzen edo menderatzen nekeza dena. Arazo bihurria. Gai bihurri samarrak euskaraz erabiltzeko. Korapilo luze bihurria. Arras atseginak zitzaizkidan baserritar zahar haien esaera bihurriak. Hain dela bihurria euskara non euskaldunek berek ez baitakite ontsa. Aldi nahasi eta bihurri honetan. Haize bihurria zutelako.
6 adj. Gauzez mintzatuz, nolabait zuzena ez dena. Bost aker adar-bihurri. Aihen-belar zahar bihurriak. Hari luze bihurri bat. Mendi bide bihurrietan barna.