aski1
1 zenbtz. Gutxieneko kopuru zehaztugabe bat adierazten duen hitza. (Hegoaldean, batez ere izenaren ezkerrean kokatzen da eta Iparraldean, eskuinean). Ik. nahiko. Horretan dabilenak ongi daki badela funtsezko aski eragozpen. Bazen arrazoi aski bide bihurri haiek alde batera uzteko. Ba al duzu diru aski? || (-ik atzizkiaren eskuinean). Nekerik aski igaro ondoren. Bazuen lanik aski. 2 (Izen sintagma ezabaturik). Aski edan duzue. Behatze batez aski erraten diote elkarri. Aski eta gehiegi erantsi diot. Emanik ere baduzu, aski eta sobera.
3 adb. Zerbaitetarako gutxienekoa bederen betetzen dela; behar adina. Hurbildu zen, baina ez aski. Horretan aski aurreratu dugu. Esaera zaharrak aski aztertuak izan dira.
4 adb. (Izenondo baten ezkerrean). Aski ona jateko. Aski ezaguna da gizon hori. Ez dela horretarako aski gai eta indartsu. || (Artikulua eta kasu markak hartzen dituela). Debeku hau ez zait bortitz askia iruditzen. Leku zakar askian.
5 adb. (Adizlagunekin). Euskal Herritik aski urruti nabil aspaldian. Aski garbiro. Segur aski. Maiz aski. Arruntean Azkaineko hilerriak ongi aski atxikiak dira, belarra nehon ez da nagusitu.