LEK.: Bazen gurdia leheno, nik ezautu dut gurdia eta gero orgak, orgak ere ba, bagintuen, mais leheno mendian puxka batean ibiltzeko orai dena tarte zar eta dena hola baitzen gurdiak baziren, etziren..., eta ikusia diotet hemen ta mahaiñ ttiki-gaiña: to horra lehenoko gurdi-arroda!

INK.: Beterik? erran nahi du...

LEK.: Bete betea izaten zen hura, taulaz bete betea izaten zen, eta gero burdiñ oso batekin, bon! orgek e hala izaten zuten mais hartua eta gero orgak bertzel’ bertzela ziren orgak.

INK.: Eta hor eman dezagun belarra etxerat etxeratzeko belarra zertan emaiten zen gurdian ala orgetan?

LEK.: Ah eh ze tokitan ziñen! mendialdeko zeretan balinbaziñen denbora batean gurdiak ziren, oai, tarte...

INK.: Ordian orga untsa kargatu behar zen?

LEK.: Ba ba eta guk gero zelai airean guk hemen eta orgak gintuen mais ezautu dut nik etxeondoan ene haurrean gurdia etxean ta oai Arrobiko bide hori re tarte tzar bat baitzen, harekin gaten ziren eta gero mendiko lerak bagintuen berriz.

LEK.: Baita ere? Ezagutu duzu.

LEK.: Ba, uh ba geroztik e oñon! ta zera guk Azkobia sorro patarra, añitz, patar tzar añitz zuen tokia ginduen, ontasun dorpea ginduen mais eta ene senhar zenak denbora zerak balinbaziren umexkoak eta balinbaziren, patarretan hongarria partitzen zuelaik leretan partituko zuen eh! ez sobera marka iteko sorrotan ah laboraria zen ba, ikasia zen aski gazterik.