LEK.: Mendi mendittan, oixe... Eizekin bakarrik bizitzen tzien ba, ala esaten due beñipeñ, guk eztakiu, e?

[...]

INK.: Eta gero udaran ere bai edo...?

LEK.: Ez, ez. Bai zea! Orik gizon fuertek tzien ikusten tzanez ta, orik mendiñ, eizen ein da kito! Da eize re maneraz eitte men tzuen. Ba, zeuzkaten einda zulo batzuk, ola, zulo aundi atzuk eta mendittan suk eitten tzittuen. Da mendi guzie jan da geo, pixkaka pixkaka zerratzen zerratzen etortzen tzien, da geo atzeneako zulo ortan sartu eraitten tzittuen aziendak.

Oik su pixkat eiñez keo, nik ustet, e, bizi itten tziela nolabaitten. Bai. Da geo emen esaten die koba orik e, bat eta beste, baño eztauke orik fundamentuik. Koban umedade aundie da ola persona at bizi izateko, jenealen nik ikusi ittuan kobatan denatan ur tantana ta... Sekogoa bearko zuen zerbaitte.

"Jeneazioa aumentau dek!" Da balenkakin betazala jaso omen tzioten gizon bati, jentil bati, da arek esan omen dik: "Ondau gattuk! Jeneazioa aumentau dek eta gue bizie jun dek!" Ta, beak arkaitzen bateti bera bota omen tzola burue. Oi zeak zekik! Or eztau istorik! Zeñek eskribittu gaña ordun?